Collectible Ukrainian Models 120-002-01 Winged hussar. Poland XVII century

Husaria to polska, kawaleryjska formacja wojskowa, która po raz pierwszy została sformowana na początku XVI wieku, być może w 1503 r., a została rozformowana w 1775-1776 roku. Początkowo pełniła rolę kawalerii lekkiej, wzorowanej zapewne na podobnych jednostkach służących na Węgrzech lub w Serbii. Jest pewne, że jednostki husarskie wzięły udział w zwycięskiej dla strony polskiej bitwie pod Orszą w 1514 roku. Jednak pod koniec XVI i na początku XVII wieku husaria pełniła już rolę kawalerii ciężkozbrojnej. W XVII wieku husarz był uzbrojony w długą i wydrążoną w środku kopię, szablę, koncerze oraz dwa pistolety. Na potrzeby husarii specjalnie też hodowano i dobierano konie, które były wytrzymałe na trudy marszu, ale potrafiły też świetnie sprawdzić się w galopie. Co więcej, jednostki husarii były bardzo dobrze wyszkolone i nierzadko dowodzone przez wybitnych wodzów pokroju Jana Karola Chodkiewicza, Stanisława Żółkiewskiego czy Jana Sobieskiego. W toku bitwy husaria przybierała zwarty szyk (tzw. kolano w kolano) i w takiej formacji szarżowała na przeciwnika. O wybitnej jakości husarii świadczy fakt, że owych szarż w toku jednej bitwy była w stanie wykonać kilka. Dzięki bardzo wysokiej wartości bojowej, świetnym rumakom, dobrej taktyce i utalentowanym dowódcom, husaria była w stanie wygrywać bitwy walne nawet pomimo znacznej przewagi nieprzyjaciela. Dość wspomnieć tak świetne wiktorie jak pod Kircholmem (1605 r.), Kłuszynem (1610 r.) czy pod Chocimiem (1621 r. i później w 1673 r.). To dzięki nim husaria była uznawana w XVII wieku za jedną z najlepszych – o ile nie najlepszą! – jednostek kawaleryjskich w Europie. Regres formacji nastąpił wraz z kryzysem państwa polskiego w XVIII wieku, kiedy to zaczęła pełnić rolę bardziej wojska reprezentacyjnego, aniżeli faktycznej siły bojowej.