Nie wiesz czym skleić model kartonowy?
Przeczytaj nasz poradnik poświęcony klejom w modelarstwie kartonowym
Albatros D.III był jednomiejscowym samolotem, dwupłatem o konstrukcji mieszanej, przeważnie drewnianej, kabinie odkrytej i podwoziu klasycznym-stałym. Zaprojektowany w 1916r. i zbudowany w niemieckiej wytwórni Albatros-Werke w Berlinie. W pierwszej połowie 1916 roku inż. Robert Thelen korzystając z doświadczeń lotników używających samolotów myśliwskich Albatros D.I i D.II rozpoczął opracowywanie nowego samolotu myśliwskiego dla lotnictwa niemieckiego. Zgodnie z wymaganiami miał to być samolot o dobrej zwrotności, zdolności do szybkiego manewru w pionie, dużej prędkości wznoszenia oraz wytrzymałości na przeciążenia. Prototyp samolotu Albatros D.III oblatano we wrześniu 1916 roku. Okazał się samolotem łatwym w pilotażu, zwrotnym, wytrzymałym i o dobrych osiągach. Po wprowadzeniu drobnych poprawek uruchomiono w 1917 r. produkcję seryjną . Wyprodukowano łącznie 1340 samolotów Albatros D.III, głównie w zakładach Ostdeutsche Albatros-Werke w Pile. Samoloty od 1917 r. kierowane były do niemieckich jednostek lotniczych na front, głównie zachodni. Miały one większą prędkość wznoszenia od samolotów alianckich, lecz ustępowały im zwrotnością. Na samolocie Albatros D.III walczyli słynni lotnicy niemieccy z I Wojny Światowej Manfred von Richthofen i Ernst Udet. Dane techniczne: Prędkość maksymalna: 175 km/h; prędkość wznoszenia 4,5 m/s, pułap maksymalny 5500 m, uzbrojenie: 2 karabiny maszynowe LMG08/15 kal. 7,92 mm.
Ansaldo A.1 Balilla to włoski samolot myśliwski w układzie dwupłata, o konstrukcji mieszanej, z podwoziem stałym w układzie klasycznym z okresu I wojny światowej oraz doby 20-lecia międzywojennego. Oblot protypu miał miejsce najpewniej pod koniec 1917 r., a produkcja była realizowana w okresie 1918-1924. Długość samolotu wynsoiła 6,84 m, przy rozpiętości skrzydeł mierzonej na 7,68 metra. Masa własna nie przekraczała 625 kilogramów, a napęd zapewniał pojedynczy silnik SPA-6A o mocy 220 KM. Prędkość maksymalna w locie poziomym dochodziła do 220 km/h. Uzbrojenie pokładowe stanowiły 2 karabiny maszynowe kal. 7,7 mm.
Ansaldo A.1 Balilla został opracowany przez włoskiego inżyniera i konstruktora lotniczego Giuseppe Brezziego, w oparciu o samolot SVA-5. W swej istocie stanowił jego ewolucyjne rozwinięcie, bowiem główne różnice pomiędzy obydwoma samolotami tkwiły w innych rozmiarach skrzydeł i kadłuba, jak również odmiennym rodzajem usztywnienia płatów. Pierwotnie, zamierzano we Włoszech wyprodukować do 1600 maszyn tego typu, ale produkcja seryjna, rozpoczęta wczesnym latem 1918 r., szła bardzo powoli, a rychły koniec Wielkiej Wojny całkowicie przekreślił zasadność tak dużego zamówienia. Konstrukcją zainteresowały się natomiast polskie siły powietrzne, które w 1920 r. podpisały umowę ze stroną włoską na produkcję licencyjną, która była realizowana w Zakładach Mechanicznych w Lublinie w latach 1921-1924. W sumie na ziemiach polskich wytworzono 57-58 maszyn tego typu. Warto odnotować, że Ansaldo A.1 Balilla był samolotem umiarkowanie udanym. Co prawda wykazywał się dobrą prędkością maksymalną, ale był mało zwrotny i trudny w pilotażu.
Nieuport 24 był francuskim samolotem myśliwskim o konstrukcji mieszanej w układzie dwupłata. Napęd zapewniał pojedynczy silnik rotacyjny Le-Rhone 9Jb o mocy 120 KM. Oblot prototypu miał miejsce w l917 roku, a produckaj seryjna rozpoczęła się w tym samym roku i trwała do 1920 r. Nieuport 24 powstał pod kierownictwem francuskiego konstruktora lotniczego Gustave’a Delage’a i stanowił rozwinięcie samolotu Nieuport 17 bis. W stosunku do pierwowzoru zmieniono przede wszystkim: usterzenie poziome i pionowe, konstrukcję płata oraz zastosowano nowy silnik co jednak nie podniosło w znaczący sposób osiągów maszyny. Samoloty Nieuport 24 stosowano w lotnictwie francuskim pod oznaczeniem Nieuport 24C1 od połowy 1917 roku, jednak maszyna dość wyraźnie ustępowała innemu francuskiemu myśliwcu – SPAD S.VII w związku z czym bardzo szybko została przekwalifikowana na samolot szkolny. Pomimo nienajlepszych osiągów Nieuport 24 trafił na uzbrojenie brytyjskich i rosyjskich sił powietrznych. Służył także w lotnictwie radzieckim i wziął udział w wojnie domowej w Rosji oraz w wojnie polsko-bolszewickiej (1919-1921). Kilka egzemplarzy na Armii Czerwonej zdobyło Wojsko Polskie i wykorzystywało je przede wszystkim do celów rozpoznawczych.
Samolot SPAD VII to francuski, jednosilnikowy samolot myśliwski w układzie dwupłata o konstrukcji drewnianej krytej płótnem. Oblot prototypu miał miejsce w maju 1916 roku, a produkcja seryjna trwała w latach 1916-1917. Twórcą maszyny był inż. Louis Bechereau. Maszyna była napędzana silnikiem widlastym Hispano-Suiza 8Ba o dużej sprawności i małej masie własnej. Ostatecznie po wielu udoskonaleniach silnik uzyskał mc 180KM. Maszyna okazałą się szybka, miała bardzo dobre właściwości lotne, była wytrzymała i jedynym jej mankamentem byłą nie najlepsza manewrowość, zwłaszcza w porównaniu z Niueportem 17. Maszyna była eksportowana min. do Rosji, Wielkiej Brytanii, Włoch czy Belgii. Dane techniczne: długość: 6,08m, rozpiętość skrzydeł: 7,81m, wysokość: 2,2m, prędkość maksymalna: 192km/h, pułap praktyczny: 5330m, zasięg maksymalny: 360km, uzbrojenie: stałe- 1 karabin maszynowy kal.7,7mm.
