Nie wiesz czym skleić model kartonowy?
Przeczytaj nasz poradnik poświęcony klejom w modelarstwie kartonowym
KTO Rosomak to polski kołowy transporter opancerzony (KTO) produkowany na licencji fińskiej firmy Patria od 2003 roku w zakładach w Siemianowicach Śląskich. Do służby liniowej pierwsze pojazdy weszły w 2005 roku. Pojazd w wersji podstawowej jest uzbrojony w działko ATK Mk44 kal. 30mm oraz karabin maszynowy UKM2000C kal. 7,62 mm w wieży Hitfist 30. KTO Rosomak jest zbudowany w układzie 8x8 z napędem na wszystkie koła. Jego napęd stanowi silnik wysokoprężny z turbodoładowaniem Scania D1 12 o mocy 490KM, który pozwala się rozpędzić ważącemu ok. 22 tony Rosomakowi do 100 km/h (na drodze). Załoga liczy 3 osoby, a desant do 8 żołnierzy. Pojazdy służące w Afganistanie bardzo często miały desant ograniczany do 6 żołnierzy. Pojazdy KTO Rosomak służą w 17 Brygadzie Zmechanizowanej z Międzyrzecza oraz 12 Brygadzie Zmechanizowanej ze Szczecina. Na bazie KTO Rosomak w 2012 roku powstał prototyp moździerza samobieżnego Rak, który od 2017 roku zasila pododdziały polskiej armii. Również wersja podstawowa pojazdu jest poddawana próbom modernizacji, przede wszystkim poprzez: zamontowanie zdalnie sterowanej wieży ZSSW-30, poprzez dodanie ppk Spike LR czy montowanie nowych systemów łączności wewnętrznej. W Polskich Siłach Zbrojnych (na stanie, w naprawie lub zamówionych) jest ok. 670 egzemplarzy tego pojazdu.
Leopard 2 jest współczesnym, niemieckim czołgiem podstawowym III generacji. Pierwsze prototypy pojazdu powstały w 1973 roku, a produkcja seryjna rozpoczęta w 1979 r. trwa do dzisiaj. Do chwili obecnej (2018 r.) wyprodukowano 3480 czołgów tego typu. Leopard 2 jest napędzany silnikiem MTU MB 873 Ka 501 o mocy 1500 KM. Uzbrojenie pojazdu to pojedyncza armata Rheinmetall Rh-M-120 kal. 120 mm oraz 2 karabiny maszynowe MG3 kal. 7,62 mm.
Leopard 2 powstał w odpowiedzi na zapotrzebowanie na nowy czołg podstawowy ogłoszone przez Bundeswehrę już na początku lat 60. XX wieku. Nowy wóz miał zastąpić w armii zachodnioniemieckiej czołgi Leopard 1. Początkowo podjęto kooperację z firmami amerykańskimi (np. koncernem Chrysler) w projekcie oznaczonym jako MBT-70. Jednak po kilku latach współpracę zakończono i dalsze prace skupiły się wyłącznie w firmach niemieckich. Pomimo bardzo długiego procesu prac analitycznych, studyjnych i eksperymentalnych trwającego niemal 15 lat, wprowadzony do linii w 1979 roku Leopard 2 okazał się konstrukcją rewolucyjną i deklasującą ówczesne konstrukcje radzieckie. Przez wielu analityków jest uznawany za pierwszy w historii czołg III generacji, do której można zaliczyć np. M1 Abrams, francuskiego Leclerca czy dużo późniejszy rosyjski czołg T-90. Leopard 2 cechuje się przede wszystkim niespotykaną – przed 1979 rokiem - w czołgach tej klasy mobilnością i manewrowością, dzięki zastosowaniu potężnego silnika o mocy 1500 KM. Posiada również bardzo dobry pancerz, wykorzystujący kompozyty oraz SKO (system kierowania ogniem). Został również uzbrojony w świetną armatę Rh-M-120, która w latach 80. i 90. XX wieku stała się standardem dla wielu krajów NATO. W toku produkcji seryjnej powstało kilka wersji czołgu Leopard 2 z których na szczególną uwagę zasługują dwie: A 4 oraz A 6. Wersja A 4, która pojawiła się po raz pierwszy w 1985 roku, posiada wysoce zaawansowany i ulepszony w stosunku do wersji wcześniejszych SKO, jak również ulepszony pancerz na wieży i w przodzie kadłuba. Jest to również wersja najszerzej eksportowana. Na początku XXI wieku powstała wersja A 6, która przede wszystkim otrzymała armatę Rh-M-120 o znacznie wydłużonej lufie (L/55), co wydatnie poprawiło jej zdolności penetracyjne. Najnowszą wersją rozwojową czołgu Leopard 2 jest wersja A 7, która weszła na wyposażenie Bundeswehry w 2014 roku. Ze względu na bardzo wysoką wartość bojową Leopard 2 został wyeksportowany do wielu krajów, m.in.: Austrii, Chile, Danii, Finlandii, Grecji, Hiszpanii, Holandii, Norwegii czy Polski, która posiada 247 czołgów tego typu w wersjach A 4 i A 5.
Dana wz. 1977 jest współczesnym, czeskim i słowackim działem samobieżnym na podwoziu kołowym. Pierwsze prototypy tego pojazdy powstały w 1976 roku, a krótko później rozpoczęła się produkcja seryjna, która doprowadziła do powstania ok. 670 egzemplarzy tego wozu. Pojazd jest napędzany silnikiem Tatra T2-930-34 mocy 345 KM. Uzbrojenie wozu stanowi armatohaubica kal. 152 mm oraz pojedynczy karabin maszynowy DSzKM kal. 12,7 mm.
Pod koniec lat 70. XX wieku w zakładach Skoda opracowano prototyp działa samobieżnego na podwoziu kołowym. Dzięki wykorzystaniu takiego podwozia mobilność nowego działa na drodze była bardzo wysoka, znacznie większa niż analogicznych systemów uzbrojenia na podwoziu gąsienicowym. Postanowiono również oprzeć się na ośmiokołowym podwoziu ciągnika Tatra T-815 VT Kolos – dzięki temu również mobilność w terenie była dobra. Po pomyślnym przejściu testów Dana wz. 1977 weszła na wyposażenie armii czechosłowackiej. Została także wyeksportowana do Polski, Libii oraz Gruzji. Po 1989 roku opracowanie dwie wersje rozwojowe działa samobieżnego Dana. Pierwsza z nich to ShKH Zuzana, czyli standardowa Dana, ale przezbrojona w armatohaubicę o kalibrze 155 mm, weszła na uzbrojenie armii słowackiej w 1998 roku. Powstała także Zuzana 2 w której dalej używano armatohaubicy kal. 155 mm, ale dodano również komputerowy SKO (system kierowania ogniem i poddano modernizacji wiele innych elementów wozu. Zuzana 2 nie weszła do produkcji seryjnej.
