Ardpol AC-003 Wright Whirlwind J5

Wright Whirlwind J5 (inne oznaczenie: R-790) był amerykańskim silnikiem lotniczym z okresu międzywojennego wyprodukowanym przez Wright Aeronautical Corporation. Po raz pierwszy został przetestowany w 1923  roku. Silnik generował moc maksymalną na poziomie 200-220 KM, przy objętości skokowej 12,9 litrów. Prezentowany silnik został opracowany na drodze ewolucyjnej, jako bardzo daleko idące rozwinięcie silnika zakładów Lawrence Aero Engine oznaczonego jako J-1, a pierwotnie przeznaczonego dla samolotów US Navy. Po przejęciu zakładów Lawrence Aero Engine przez Wright Aeronautical Corporation na początku lat 20. XX wieku, prace nad tym silnikiem przyspieszyły co doprowadziło do powstania jednostek napędowych o oznaczeniach od J-2 do J-4. Bardzo szybko jednak postanowiono całkowicie przeprojektować silnik, zachowując jedynie taką samą liczbę cylindrów (czyli 9) oraz układ gwiazdy. Całkowicie zmieniono natomiast system chłodzenia, zasysania powietrzna do silnika, wyraźnie poprawiono również żywotność silnika, jego niezawodność oraz zmniejszono zużycie paliwa. Warto dodać, że J5 był produkowany licencyjnie we Francji przez zakłady Hispano-Suiza. Silnik zastosowano między innymi w takich samolotach jak np.: Consolidated O-17 czy Curtiss Fledgling.